سلام!
اینجا مزرعه سوفراگل است .
کمربند حواستان را ببندید. اینجا، آغاز سفر خاطره هاست .
گلپایگان، خانه ای نقلی به دور از قیل و قال، با پنجره ای سر سبز و رو به سکوت که محل تولد سوفراگل است.
شهری که خورشیدش هر روز پاکیزگی را طلوع می کند و ریه های هر رهگذری را به نفس عمیق وا می دارد.
اینجا همان جایی است که وقتی منظره ی کوه هایش از پشت ابر ها آسمان را رصد می کنند؛همه چیز شبیه به کارت پستال ها و تصورات خیالیِ پشت پلک های آدم های رویا پرداز است.
سوفراگل،کودک نوپای این خانه ی نقلیِ شبیه به قصه ها، به مهرِ بنیانگذار عزیز و ارزشمندش، با هدف جاودانگی طبیعت گلپایگان، نور امیدی شد و به صورت های آفتاب سوخته و دست های زحمتکش تابید.
به طوری که حال اگر گلپایگان یک صبح برفی اول دی ماه باشد، سوفراگل چای تازه دم سماور ذغالی خانه اش است؛ که عطر هل و رنگ زعفران جادویش کرده است؛
گلپایگان مادر بزرگ مهربان قصه است و سوفراگل برگه زردالو های خوشمزه ی توی جیب هایش. از آن هایی که توی دهان اب می شوند.
یا اگر گلپایگان مرد کشاورز قصه ی ما باشد،سوفراگل محصول قلب اوست؛ محصول محبتی که بی دریغ ثمره ی درختان می شود.
و عشقی که ما برایتان کادو شده به خانه هایتان می فرستیم؛ تا زمستان هایتان را با بخار دمنوش گرم کنیم و کامتان را با عسل و مربا شیرین تر.
ما حتی مثل ظرف آجیل، چاشنی بحث و تعریف هایتان می شویم.
خودمان نه
اما عشقمان را مهمان همیشگی سفره هایتان می کنیم .
از بدو آشنایی آقای سوفرا و خانمِ گل، همه ما فهمیدیم که این قصه سرِ دراز دارد و حالا حالا ها مهمان ویژه خانه های شماست.
می شود گفت، آن دو شبیه به خیلی از شما هستند.
گاهی جان هم را می آزارند.
گاهی مثل قند توی دل هم آب می شوند.
گاهی نقطه ی امن
گاهی تنش محض
و همین پستی بلندی ها به لحظه هایشان مُهرِ ماندگاری می زند.
پشت هر محصول سبز رنگی که در داستان شماست، آقای سوفرا و خانمِ گل قصه ی زندگی برایتان تعریف می کنند و اصیل بودن را پیشکش دستانتان می کنند.
خلاصه که این داستان از آن دست داستان هاییست که شاید کلاغ ما به خانه اش برسد؛ ولی هرگز به سر نمی رسد.
این ماهیت داستان های شاد است. تا ابد مهر می سُرایند.
